Een leeg gevoel?

Er bestaat geen leegte die volledig leeg is (1). Je kunt het wel zo ervaren. De reden van leegte als totale leegte ervaren is - vermoed ik toch - dat er iets fout gaat met het in contact staan met je diepe innerlijke zelf en met het Goddelijke in ons. Beiden - "God in ons en God buiten ons" - horen samen. Dit contactverlies kan verschillende redenen, oorzaken hebben.

Contactverlies

Contactverlies door het denken

Een eerste mogelijke reden is het denken in combinatie met het ego. Het ego wil zelf God spelen (2). Het ego wil geen contact met God of met Hogere Krachten. Volgens het ego bestaat er niets hoger, het ego ziet zichzelf als het hoogste wat er is. In de gnostische tekst het "Geheime boek van Johannes" staat:

Het gaat over de demiurg (een lagere, gevallen God)
38 “En toen hij de schepping zag die hem omgaf en de schare engelen rond hem, 
die uit hem was voortgekomen, zei hij: 
"Ik, ik ben een jaloerse god en naast mij bestaat er geen andere god." 
Maar door dit te zeggen gaf hij (eigenlijk) te kennen aan de engelen die met hem waren, 
dat er een andere God was! 
Want als er geen andere bestond, op wie zou hij dan jaloers moeten zijn”

Contactverlies door een existentiële oorzaak

Een tweede mogelijke reden waarom het contact - met ons diepe Zelf en met het Goddelijke in ons - moeizaam verloopt is existentieel (3). Meestal is er iets fout gegaan met de verbinding tussen jou en je ouders, voornamelijk je moeder. Mogelijks was je niet gewenst. De band met onze aardse moeder is een afspiegeling van de band met de Goddelijke Moeder *. Deze band kan verbroken zijn. Zo voelt het toch, maar weet dat dit niet waar is. Er is iets mis met "de ontvangst".
Je kunt het vergelijken met een radio. Het is mogelijk dat je om een of andere reden geen ontvangst hebt, maar dat wil nog niet zeggen dat er geen uitzending meer is. Het is belangrijk om dit onderscheid te maken. De Goddelijke Moeder is er altijd - wat van een radio-uitzending niet kan gezegd worden - maar het is mogelijk dat we het contact kwijt zijn.
Een andere vergelijking, uit de geschiedenis: voor de ontdekking van Amerika (door Columbus in 1492) was Amerika er reeds. Wij wisten van het bestaan niet af, maar het was er wel. En zo zijn er ongetwijfeld nog honderden zaken die er wel zijn, maar waar we niet van weten. Dit als uitgebreide uitweiding, het is belangrijk om dit in te zien.
De Goddelijke Moeder zorgt altijd voor ons, maar we kunnen dit niet altijd voelen.

Psychologie

Nog een stap dieper. De psychologie gaat heel vaak existentiële problemen toeschrijven aan het contact met onze aardse moeder en omgeving. Ik heb daar twijfels rond.
Heeft dit veel zin? En lost het het probleem ten gronde op? Het kan, maar meestal is dit niet zo. Er is iets fout met de psychologie op zich. De gewone psychologie erkend de ziel niet. De psychologie gedraagt zich vaak gelijkaardig als ons ego: het is ervan overtuigd dat het – binnen zijn vakgebied - zelf God is, de hoogste Kracht en het hoogste Inzicht. Dit is helemaal niet zo. Maar om dit ego-gedrag te kunnen bereiken, om zelf het hoogste goed te kunnen spelen, moet het wel de ziel miskennen. Je kunt niet van mening zijn dat je het hoogste bent dat er is, en tegelijk zeggen dat de ziel hier nog boven staat.
De kern van het probleem is dat het contact met het Goddelijke verbroken is. In dit contact is de ziel heel belangrijk. Wanneer je de ziel ontkent - wat de gewone psychologie doet - dan kan je het probleem niet oplossen. Het is blijven (psychisch) spitten, maar zonder echt resultaat. Dit spitten doen de mens trouwens ook geen goed.
De gewone psychologie is naar mijn mening niet meer van deze tijd. Bij de gewone wetenschap is er iets gelijkaardigs, vooral in de kwantumfysica.
Wat is hier het probleem? Ongeveer hetzelfde! Met name afgescheidenheid. In de kwantumfysica is het heel duidelijk dat de geest de materie beïnvloedt, maar deze band heeft men doorgeknipt. Men gaat verder met uiterst ingewikkeld wiskundige formules zonder zich te bekommeren waarover het eigenlijk gaat.
Dit is min of meer hetzelfde als bij de psychologie. Bij de psychologie is het de band tussen de ziel en de geest die doorgeknipt werd. In de kwantumfysica is het de band tussen geest en materie. In beide gevallen gaat het om een miskennen dat er iets hoger is.

De grondslag van een existentieel probleem

Wat is de grondslag van een existentieel probleem? Geef toe, er bestaan gemakkelijker vragen.
Het lijkt mij volkomen fout te zijn om over een existentieel probleem na te denken zonder er de ziel bij te betrekken.
Er komt geen inzicht, en dan ook geen oplossing, door "wat te peuteren" , vooral dan in de relatie met de aardse moeder. Naar mijn mening moet je echt een stap dieper gaan, een flinke stap dieper.

Ik geef mijn mening, dit in het besef dat die mening vrij vergaand afwijkt van de traditionele visie waar de ziel miskent wordt. Mijn mening? (anno maart 2016) Het lijkt mij eerder iets te zijn dat ik via gidsen door krijg.

Indien er een existentieel probleem is, dan is daar een reden voor. Een reden, een oorzaak. Wanneer er een moeilijk contact is of was met de aardse moeder, dan is dit een gevolg van iets dieper.
Voor zover ik het - momenteel toch - zie heeft de ziel hiervoor bewust gekozen. Waarom, dat is dan weer een andere zaak.
Eerst even hierop door gaan. Waarom zou de ziel hiervoor kiezen? Dit kan toch niet! Nee, met de visie die wij over "ons zieltje" hebben kan dit inderdaad niet. Is deze visie correct? Dit lijkt mij behoorlijk twijfelachtig.
Meister Eckhart - een groot middeleeuws mysticus - zei:

 
De ziel zit niet in het lichaam, 
het lichaam zit in de ziel

Naar mijn aanvoelen klopt dit. Als dit zo is, dan is onze visie over "ons arm zieltje" echt wel aan herziening toe.

Waarom kiest de ziel bewust om te incarneren in een leven met een moeilijke of verstoorde band met de aardse moeder en omgeving? Het lijkt mij dat er hiervoor verschillende redenen kunnen zijn. Van uit de ziel bekeken: waarom kiest zij hiervoor? Een mogelijke reden is een kwetsuur uit een vorig leven, waarbij de ziel ervoor kiest om dit in dit leven aan te pakken.
Van waar komt die kwetsuur? Het lijkt mij in de meeste gevallen weinig zinvol om dit te uit te zoeken, bijvoorbeeld via regressie. Goed voor de portemonnee van de therapeut, maar meestal niet meer dan dat. Er zijn uitzonderingen.

Te weten, en vooral te aanvaarden, dat je eigen ziel hier bewust voor gekozen heeft is een heel grote stap vooruit. Eens zo ver kan je liefde sturen naar de kwetsuur in je ziel. Denk niet dat de ganse ziel gekwetst is.
Toch even vermelden: onze ziel overleeft probleemloos de dood van ons lichaam. Het beeld van "ons arm zieltje" kunnen we beter opbergen.

Een leeg gevoel?
         Contactverlies
                 Contactverlies door het denken
                 Contactverlies door een existentiële oorzaak
         Psychologie
         De grondslag van een existentieel probleem